Vrijdagmorgen 09.00 uur, de deurbel klinkt. Eén helft van de organisatie staat voor de deur. Florian en Vanessa zijn mooi op tijd. Niet lang erna volgen Karel en Martin. Reno laat even op zich wachten (z’n Becky wist ook niet precies waar de Karweg 107b is), maar weet dankzij de routebeschrijving toch de verzamelplaats te vinden. De zon komt al aardig door en een beetje tijd voor een kopje koffie in de tuin is er nog wel. De stemming zit er al aardig in.
Arjan en de tweede helft van de organisatie, Bastian, zullen direct na de inkopen doorrijden richting het noorden.
Wat schetst onze verbazing; op de A1 worden we bijgehaald door de “Dooleymobiel” van Bastian. Samen met ondergetekende is de groep nu compleet.
Na ongeveer 35x wegwerkzaamheden gepasseerd te zijn en meerdere telefoontjes tussen de diverse voertuigen later (“hadden we er hier niet afgemoeten?”) komen we aan het begin van de middag aan in Hemmoor. Even snel inchecken en op naar het huisje. Het huisje laat niets te wensen over, interne droogruimte voor de duikspullen, een sauna en buiten een groot rek om bij goed weer de spullen op te hangen. Snel de kamerindeling maken, biertap aansluiten en inschrijven bij de duikclub. Niets staat ons in de weg om de eerste plons te gaan maken. Na één blik op de aanwezige duikers moest ik vaststellen dat mensen die hier met een enkele cilinder duiken duidelijk in de minderheid zijn. Met een dubbel 7 of zo begin je in de buurt te komen, maar echt stoer ben je pas met minimaal 5 cilinders, waarvan 4 met verschillende samenstellingen van exotische gassen. Overduidelijk, dit is Tecky-Paradise. De Halcyon-wings met DUI droogpakken vliegen je om de oren. Ik lijk wel een amateur, en gelukkig maar, want zo zie ik duiken dan ook, als hobby.
Terug lopend schiet me nog even het berichtje door het hoofd met het (dodelijke) duikongeval begin dit jaar. Na wat zoekwerk op internet vind je aardig wat incidenten in Hemmoor. De diepte, de lage temperatuur en deze kennis zorgt toch voor een bepaald respect, tenminste bij de meest onervaren duiker in ons gezelschap, bij mij dus! Na wat research blijkt dat er procentueel minder ongelukken in Hemmoor gebeuren dan gemiddeld. Als je de hoeveelheid duikers ziet die er op een zaterdag onderwater de dag doorbrengen, is het begrijpelijk dat er in totaal meer duikincidenten plaatsvinden. Daarnaast is er heel de dag een waakdienst van de VIST aanwezig, op verschillende plaatsen zijn noodtelefoons en de regels zijn duidelijk en streng.
Tijd voor de eerste duik. We beginnen rustig aan (piano, piano toch Martin?) bij “Einstieg 1”. Langzaam onderwater de weg volgen die het water inloopt. Naast de (lage) temperatuur valt direct de helderheid op, wat een zicht! De temperatuur zakt gestaag naar zo’n 6 graden op 15 meter diepte, ook met dubbel 7 mm neopreen pak niet heel warm. Buiten andere duikers is er weinig leven te bekennen onderwater. Wat kleine forel en één klein kreeftje zijn de hoogtepunten van het onderwaterleven. De overblijfselen in de groeve en het heldere water maken alles goed, ronduit indrukwekkend.
Terug bij het huisje, omkleden en spullen uithangen. Rustig wat drinken en een snoepje en chipje voor het fantastische avondmaal: “Käse-grillers” van de BBQ! De catering is overigens super geregeld, nogmaals complimenten! Er begint weer onrust te ontstaan. De onweersbui die net is los gebarsten houdt het alweer voor gezien, dusE er kan weer gedoken worden! Snel het nog natte neopreen weer aan en de boel optuigen. Spullen in de “Dooley Mobiel” en op het gemak naar het meer. Alweer schitterend zicht, maar de kou slaat beduidend harder toe dan bij duik één. Terug bij het huisje wordt dan ook door enkele Buddydivers graag gebruik gemaakt van de sauna. Na op tijd naar bed te zijn vertrokken, wordt om half drie de nachtrust op het park ruw verstoord: DOEF DOEF DOEF, SMACK MY BITCH UP, DOEF DOEF DOEF!!!!!!
Welke idioot heeft die muziek zo hard…? Na korte research van Arjan blijkt de organisatie een privé feestje te houden in de Volvo van Florian (huh, mein Auto ist doch gut isoliert?! Ja, maar niet als je de raampjes open hebt vanwege de sigarettenrook….). Na een tweede ingrijpen van ondergetekende hebben de heren ook begrepen dat het de hoogste tijd is voor bed.
Want de volgende morgen is de Rüttler aan de beurt! Goed gemutst en gesterkt door een heerlijk ontbijt met spiegeleieren gaan we op pad naar “Einstieg 3”. De duik is voor de ochtend gepland vanwege de diepte maar ook vanwege de rust die er dan nog is. “Einstieg 3” verschaft toegang tot de Rüttler vanaf een panton. De groep gaat gemeenschappelijk langs de lijn naar beneden tot de vrachtwagen in de diepte opdoemt. Volgens afspraak blijven diegene die niet dieper mogen bij de vrachtwagen rondkijken, de anderen zakken af om via de koker weer naar boven te komen. De buddy paren gaan nu weer in de twee groepen verder voor een decostop. De resterende tijd wordt gebruikt om nog even in “het bos” te kijken op geringe diepte. Na de gebruikelijke beslommeringen is het in de middag tijd voor de volgende duik: “Einstieg 5”. Net als “Einstieg 3” is deze instap verboden voor onervaren duikers. Ook deze keer worden de regels overtreden door de auteur van dit verslag, echter na overleg met de ervaren buddy’s. Met Martin, Karel en Reno als directe buddy’s ben ik in goede handen.
Instap 5 is aan de andere kant van het meer te vinden. Erger nog, het is een aardig stuk met lopen met alle spullen aan! Deze instap wordt veel door Teck-divers gebruikt vanwege de steil aflopende wand en diepte. Ook is het aan deze kant rustiger (waarschijnlijk vanwege dat p*kke eind lopen). Naast de indrukwekkende wand is hier weinig leven. Terug bij de instap vinden we nog wat territoriale baarsjes en een paar duikers met hééél veel flessen.
Voor de laatste duik wordt de sauna alvast aangezet en opgewarmd zodat we na de duik ons gelijk kunnen opwarmen. In de avondduik van zaterdag gaan van “Einstieg 2” naar “Einstieg 1”. Het is niet meer zo druk in de avond, maar het is duidelijk dat er veel gedoken is vandaag. Het zicht is aanzienlijk minder maar de grote forellen (of zijn het nu zalmen?) tussen de verdronken bomen maken veel goed. Na een kleine 40 minuten is het mooi geweest, aan deze kou ga ik nooit wennen ben ik bang. Wat ziet zo’n droogpak er opeens aantrekkelijk uit…. Gelukkig, de sauna is ondertussen goed heet geworden. Het WK is begonnen en tussen de duiken door staat de televisie continu aan met iets voetballerigs. De stemming is nog steeds opperbest en we hebben ons nog niet door alle meegebrachte voedingsmiddelen heen gegeten. De avond (én de nacht!) verlopen deze keer rustig….
Na een prettig ontbijt (incl. spiegeleieren), maken we ons op voor de laatste duik van dit weekend. Eerst moeten we echter de spullen pakken en alles mooi opruimen want we worden toch echt geacht op tijd het huisje te verlaten. Na probleemloos uitchecken vertrekken we met volgepakte auto’s naar “Einstieg 4” . Via een klein strandje gaan we hier te water. Doel is de afgezonken caravan op zo’n 20 meter diepte te bekijken. Op weg bleek Martin wat probleempjes te hebben met z’n droogpak. Inflaten lukt niet en bij het drukken op de knop voelt Martin nattigheid (letterlijk én figuurlijk). Na kort overleg ga ik met Martin naar geringe diepte om daar rustig rond te kijken en gaan Reno en Karel verder op zoek naar de caravan. Dicht langs de kant vinden Martin en ik een oude Ford Mondeo en meerdere baarsjes, kreeftjes en baby-snoekjes. Na niet al te lange tijd komen Reno en Karel boven. Nog even met de kop onderwater in het riet om een babysnoek te bekijken en dan voor de laatste keer gebruik maken van de speciale tafels om de uitrusting aan en uit te trekken. De andere groep met Vanessa, Florian, Bastian en Arjan zijn al bij de auto’s. Deze keer moeten we ons hier volledig omkleden alvorens de lange tocht naar huis aan te vangen. Eén Schnitzel-buffet en 35x wegwerkzaamheden verder zijn we weer thuis. Het was een geweldig weekend met geweldig weer, geweldige duiken, geweldig eten en drinken, een geweldige organisatie (Bastian en Florian, het was super!) en geweldige mensen!
Iedereen bedankt en tot gauw!
Stefan Majoor